Frohe Weihnachten

Frohe Weihnachten

Gepostet von am Dez 24, 2013 in Allgemein | 2 Kommentare

Die Onlineredaktion wünscht allen Lesern

Frohe Weihnachten

De Weihnachtsjeschech (nach Ferdinand Böhm)

Vür zweidusend Johr, su widd et jesonge,
do wor schwer jet loss bei der Jüdde do onge.
Do trooke de Löck en jruße Herde
no Bethlehem , ömm jezallt ze werde.
Dat hott su der Kaiser Aujustus beschlosse,
on wär alt jestorve wor, konnt et och losse.

En Nazareth levvte en kleen Famellich.
Se hotte e Hüsje – net jruß ävve bellich.
Et schöne Marie on der Zemmemanns Jupp,
die sooße des Meddachs jrad bei der Zupp,
wie opp emol der Postmann op sengem Rad
ne Breef von Kaiser Aujustus braat.

Wat woor der Jupp wütend: Dat senn ich net enn!
Moss dat nu jrad vür die Fierdach senn?
Do hätt me endlich e paar Dach frei
on dann kütt su jet, son Souerei!
Doch dann trooken se loss, en de Medde der Jupp,
rächs et Marie on lenks ne Pott Zupp.

Dat woor ne wahrhaftich möhsellije Wääch,
se kome koom vüran, de Strooß wor su schlääch.
Et jov noch kee Taxi, kenne Bus on su wegge.
Marie moot op dem Eselsche regge,
obschon et seit mieh als nem halve Johr
vom hellije Jees en Hoffnung wor.

On der Jupp tapp donevve mem decke Hals,
su woore se wochelang op de Walz.
Se kome no Bethlehem ovends om nöng.
Maria kümph övve Röggepeng.
Der Aldi wor zo, me konnt nex mieh koofe,
on der Jupp hott sich och noch ne Wolef jeloofe.

En keenem Hotel wor e Zemme ze krieje.
Et Marie wor am knatsche:“Wo solle me lieje?
Wat maache mier jetz, wat solle me hee?“
Do saaht der Jupp:“ Isch hann en Idee!
Drusse vürm Dörp, op de Weed met der Schoofe,
do steht ene Stall, do könnte mir schloofe.
Do es zwar ne Oh? Dren, doch sollt mer et wage,
dä wied sich wahl met dem Esel verdrage.“

Nu hotten se endlich jenöjend Platz.
Doch koom, dat zwei Stöndsche se hotten jeratz –
der Ohß hott jrad en et Strüh jedresse –
do wudd der Jupp us em Schloof jeresse.
Et Marie wor am kühme:“Jupp help me ens flöck!
Isch jlööve, isch krije dat Kengsche ald höck.“
En halv Stond späde, zwesche Esel on Renk,
do krääch Maria dat Jesuskenk.

Om Fääl wore Hierte, die kome jerannt
on jede hott e Jeschenk en den Hand.
Bloß Naturalie, keene hott Währung
on trotzdem wor et en schön Bescherung.

E paar Daach späde, kuet noh Neujohr –
om Einwohnermeldeamp wor alles klor –
säht der Jupp für Marie:“ Komm, pack dä Kleen!
Et wied langsam Zeck, mier mösse ens heem!
Et es jo janz schön he bei de Hierte,
doch iewich doon die ons och net bewierte.
Die bruche der Stall, dat Strüh on der Dünger,
on onse Esel wied och net jrad jönger.“
„Joot“ meent Marie, „ich ben och dofür.“
Do klopp et von drusse an de Dür.

Se luure sich aan, der Jupp der määt op.
„Marie, root, wer do es, do küsste net drop.
Die drei Könninge us em Morjenland!
Die han ene Pöngel Zeuch en de Hand:
E Döppsche met Weihrauch, Jold on Myrrhe!
Nu saach, Marie, es dat net irre?“

Dä Weihrauch kann ich zwar net ruche,
ävve dat Jold, dat könne me bruche.
De Myrrestrüßje nemme mier och,
die werpe mier em Rusemondachszoch!“

Die Saach jink noch wegger, dat es intressant.
Der Kleen, der han se dann „Jesus“ jenannt.
Er hätt dann späder e Handwerk probiert,
bei sengem Vatte dat Zemmere jeliert.
Dann hät et noch dressich Johr jeduert,
bes er der Drang für et Römmströöfe spurt.
Er troo dorch de Jäjend met sen zwölef Jünger,
dät Wonder wirke on sons noch su Denger.
On drooch dobei emme e wiss Kamesol,
doch dat vezell isch e ande Mohl.

2 Kommentare

  1. Pastor says:

    Wer soll das nur verstehen?
    Frohe Weihnachten!

    • mic says:

      Ehrlich gesagt, in meinem Heimatdorf würde man vieles anders sagen. Aber das ist ja auch weit (ca. 20 km) weg. 🙂

Einen Kommentar schreiben

Einen Kommentar schreiben

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert